Όταν ο Έρικ Κλάπτον έπαιζε κιθάρα στην Τερψιθέα

Ο Eric Clapton στο Κινηματοθέατρο ΤΕΡΨΙΘΕΑ παίζει στην θέση του κιθαρίστα Καρακαντά

Βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του '60, όταν σε κάθε γειτονιά του Πειραιά υπάρχουν τοπικά ερασιτεχνικά συγκροτήματα, αποτελούμενα κυρίως από μαθητές του τοπικού γυμνασίου ενώ την ίδια περίοδο εμφανίζονται και οι πρώτοι ραδιοερασιτέχνες που εξέπεμπαν τα γνωστά "πειρατικά" προγράμματα κάτω από αντίξοες συνθήκες που δημιουργούσαν τα γνωστά ραδιογωνιόμετρα της αστυνομίας που τους εντόπιζαν και προχωρούσαν σε κατασχέσεις των μηχανημάτων. 

Τα ερασιτεχνικά αυτά τοπικά συγκροτήματα, έδιναν παραστάσεις γνωστές ως "κυριακάτικα μουσικά πρωινά" σε αίθουσες κινηματοθεάτρων. Για να είναι μια τέτοια αίθουσα κατάλληλη, θα έπρεπε να διαθέτει πρωτίστως υπερυψωμένη σκηνή κάτω από την οθόνη. Κατάλληλες αίθουσες για τον σκοπό αυτό στον Πειραιά ήταν οι κινηματογράφοι Αρμονία και Δελφοί στην Καλλίπολη αλλά κυρίως ο κινηματογράφος Τερψιθέα στην ομώνυμη πλατεία.

Μερικά συγκροτήματα μέσα από αυτά τα "μουσικά πρωινά" κατάφεραν να αποκτήσουν κοινό που τους ακολουθούσε διαρκώς σε όποια σκηνή και αν παρουσιάζονταν.
Ένα από τα ελληνικά συγκροτήματα της πρώιμης αυτής φάσης ήταν και οι αθηναίοι Juniors που αποτελούνταν από τους Αλέκο Καρακαντά (κιθάρα) τον Παρίτση (κιθάρα και φωνητικά), τον Τζίμη Νταή (κρουστά), τον Γιώργο Τσίκνη (φωνητικά), τον Λάκη Βλαβιανό (πιάνο), τον Πέτρο Κολάτο (σαξόφωνο) και τον Θάνο Σογιούλ (μπάσο). Ο τελευταίος Θάνος Σογιούλ είναι ο γιος του παλαιότερου γνωστού μουσικοσυνθέτη Μιχάλη Σογιούλ. 


Τον Θάνο Σογιούλ τον συναντούμε και στις ταινίες "Νόμος 4000" και "Κατήφορος" που κάνει τον εξοργισμένο νέο.   

Στις 10 Οκτωβρίου του 1965 όμως ο Θάνος χάνει τη ζωή του εξ αιτίας τροχαίου, ενώ ο Καρακαντάς που βρίσκεται στο ίδιο αυτοκίνητο τραυματίζεται. Ξαφνικά λοιπόν το συγκρότημα μένει χωρίς μουσικούς. 
Η είδηση θανάτου του Θάνου Σογιούλ και ο τραυματισμός του κιθαρίστα Καρακαντά
Και ενώ όλοι θα περίμεναν την διακοπή των "κυριακάτικων μουσικών πρωινών" από τους Juniors, αυτοί μόλις μια εβδομάδα μετά το δυστύχημα, ανακοινώνουν ότι η προγραμματισμένη συναυλία της Κυριακής 17 Οκτωβρίου 1965, θα γίνει κανονικά στον Κινηματογράφο Τερψιθέα. Η εμφάνιση αυτή αφιερώνεται μάλιστα  στην μνήμη του αδικοχαμένου Θάνου Σογιούλ.
Οι "Τζούνιορς" στο Κινηματοθέατρο "Τερψιθέα" Πειραιώς. Ο άγνωστος ακόμα Eric Clapton δεν αναγράφεται καν στην ανακοίνωση της συναυλίας

Την θέση του κιθαρίστα Καρακαντά καταλαμβάνει κάποιος Έρικ. Αυτός ο Έρικ (που φυσικά πρόκειται για τον Έρικ Κλάπτον) είναι ένας παράξενος Εγγλέζος που περνά τις βραδιές του παίζοντας κιθάρα στην Πλάκα με ένα άλλο μικρό συγκρότημα τους Faces. Ο ίδιος λέει ότι έχει αποχωρήσει από ένα αγγλικό συγκρότημα τους "Γιάρντμπερντς". (Στην επίσημη σελίδα του Eric Clapton επιβεβαιώνει ότι το 1965 βρίσκονταν στην Ελλάδα και έπαιζε στην Αθήνα, αλλά με ένα συγκρότημα τους "The Glands". O Clapton μάλιστα λέει ότι στο ίδιο συγκρότημα έπαιζε πιάνο και ο Ben Palmer)


Η συναυλία πραγματοποιείται μέσα σε μια έντονα φορτισμένη ατμόσφαιρα από τον θάνατο του Σογιούλ, ενώ οι εφημερίδες της εποχής αν και η συναυλία που γίνεται στον κινηματογράφο Τερψιθέα είναι τοπικής σημασίας, την καταγράφουν ως είδηση με τον τίτλο "Υστερία" για να αποδώσουν την κατάσταση που επικρατούσε στο κοινό της Τερψιθέας, υστερία που προκάλεσε το εκπληκτικό παίξιμο της κιθάρας του Έρικ Κλάπτον.

"Υπήρχε βέβαια η φόρτιση από το δυστύχημα, αλλά ήταν κι αυτός ο Εγγλέζος  που με την κιθάρα του έπαιζε παπάδες. Ο κόσμος δεν είχε ξανακούσει κάτι τέτοιο".

Η κοινή εμφάνιση των Juniors με τους faces και τον Εγγλέζο Έρικ, έκανε τέτοιο πάταγο που η συναυλία συνεχίστηκε για έξι ημέρες στην Τερψιθέα.
Ο Έρικ ένας θαυμάσιος Άγγλος κιθαρίστας!!!
Όμως ο Clapton συνεργάζεται με τους Juniors για κάποιο διάστημα μετά από την ημέρα εκείνη της Τερψιθέας. Άλλοι μιλάνε για εξάμηνο άλλοι για δίμηνο. Η ιστορία πάντως καταγράφει τετράμηνη απουσία του Κλάπτον από το συγκρότημά του Bluesbrakers, αφού στην ιστορία της ροκ δεν αναφέρεται επισήμως τι έκανε ο Κλάπτον αυτό το τετράμηνο της απουσίας του. Επανεμφανίζεται με τους Bluesbrakers στα τέλη του 1965.

Ο Νίκος Μαστοράκης μάλιστα απευθυνόμενος τότε στον Κλάπτον του λέει: "Έρικ εσύ εδώ χαραμίζεσαι με τέτοια κιθάρα! Ντρέπεται όλο το συγκρότημα που παίζει". Ο Έρικ απαντώντας στον Μαστοράκη του λέει: "Μα εγώ την έχω βρει εδώ πέρα".
Μετά από 23 χρόνια όταν ο Έρικ Κλάπτον έχει γίνει πια διάσημος, συναντά ξανά τον Μαστοράκη και θυμάται το ξεκίνημα της Τερψιθέας.

Οι JUNIORS διαλύθηκαν το 1966

Το 1966 οι JUNIORS διαλύονται και ο Έρικ επιστρέφει στην Αγγλία. Τον Ιούλιο του 1966 δημιουργεί τους CREAM και από το 1968 κάνει ουσιαστικά μοναχική καριέρα. 


  • Επιλεκτικό απόσπασμα από άρθρο του Λεωνίδα Καλλιβρετάκη (ιστορικού Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών) που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΝΕΑ" 13/8/1999.
  • Αρχείο Εφημερίδων Εθνικής Βιβλιοθήκης
  • Επιμέλεια κειμένου: Στέφανος Μίλεσης

Ξέρεις τον Πειραιά; Μύθος του Αισώπου

ΔΗΜΟΣ ΠΕΙΡΑΙΕΩΝ
Ήταν συνήθεια στους ναύτες να έχουν πάνω στο πλοίο μαζί, σκύλους και πιθήκους για να διασκεδάζουν στο ταξίδι.

 Έτσι κάποιος ναύτης είχε μαζί του ένα πίθηκο και όταν το καράβι έφτασε στο Σούνιο -το ακρωτήριο της Αττικής- έτυχε να συναντήσει δυνατή τρικυμία. Το καράβι αναποδογύρισε και ενώ όλοι κολυμπούσαν έκανε το ίδιο και ο πίθηκος. Ένα δελφίνι τότε που τον είδε και νομίζοντας τον για άνθρωπο, χώθηκε από κάτω του και τον σήκωσε, κουβαλώντας τον στην στεριά. Όταν πλησίαζαν στην ακτή του Πειραιά, το δελφίνι ρώτησε τον πίθηκο μήπως ήταν Αθηναίος κατά την γενιά του και αυτός αποκρίθηκε πως ήταν Αθηναίος και από σπουδαία μάλιστα οικογένεια.

Το δελφίνι τον ξαναρώτησε "Ξέρεις τον Πειραιά"
Ο πίθηκος, νομίζοντας πως τον ρωτάει για πρόσωπο, του αποκρίθηκε πως είναι πολύ φίλος του και σχετικός του. Και το δελφίνι αγανακτισμένο για τα τόσα ψέματά του, τον βούλιαξε και τον έπνιξε.

Ο μύθος αυτός ταιριάζει σε εκείνους που ιδιοποιούνται την αλήθεια και νομίζουν πως μόνο αυτοί την κατέχουν, αγνοώντας έτσι και μάλιστα επιδεικτικά, αυτούς που πραγματικά όχι μόνο την γνωρίζουν αλλά και τους ευεργετούν όπως το δελφίνι τον πίθηκο.

Ο μύθος αυτός του Αισώπου, είναι ο "Πίθηκος και Δελφίς" και ο πρωτότυπος τίτλος του είναι "Επανήρετο, ει και τον Πειραιά επίσταται".

Η διαμονή του Βασιλιά της Σερβίας στην Έπαυλη Οριγώνη

Η Έπαυλη του Οριγώνη από την πλευρά της θάλασσας. Η διεύθυνσή της όταν έμεινε σε αυτήν ο Βασιλιάς της Σερβίας Πέτρος ήταν οδός Κουμουνδούρου 9.


Του Στέφανου Μίλεση


Μια σπουδαία μορφή που συνέβαλε στην οικονομική ανάπτυξη του Πειραιά, υπήρξε και ο Πέτρος Οριγώνης.

Το 1873, εγκαθίσταται στον Πειραιά, το "Ναυτικό Γραφείο Πέτρου Οριγώνη" και αμέσως γίνεται ο Γενικός Πράκτορας στην Ελλάδα της Βασιλικής Ολλανδικής Ατμοπλοϊκής Εταιρείας. Διαθέτει εκτάσεις γης, που ξεκινούν από την Καστέλλα και φτάνουν μέχρι και την Φρεαττύδα!

Πολλές φορές Δημοτικά Έργα, όπως δρόμοι, κήποι κ.α. απαιτούν την δική του έγκριση. Επί σειρά ετών ο Πέτρος Οριγώνης, συμβάλλει όχι μόνο στην οικονομική ανάπτυξη του Πειραιά, αλλά όλης της χώρας, καθώς μεταξύ άλλων είναι Επίτιμος Πρόξενος της Ολλανδίας στην Ελλάδα, αλλά και Πρόξενος του Βασιλείου της Σερβίας.



Η Έπαυλη του Οριγώνη στην Καστέλλα που φιλοξενήθηκε ο Πέτρος Α΄της Σερβίας για μεγάλο χρονικό διάστημα



Η ιστορία της οικογενείας Οριγώνη όπως την κατέγραψαν οι Μάρω Βουγιούκα και Βασίλης Μεγαρίδης στο βιβλίο τους 'Οδωνυμικά του Πειραιά"





Στην εποχή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η Σερβίας υποτάσσεται στις ορέξεις της πανίσχυρης τότε Αυστρίας- Γερμανίας, ο ηρωικός Σέρβος Βασιλιάς Πέτρος Καραγιώργεβιτς μαζί με πολλούς άλλους Σέρβους, τον Οκτώβριο του 1915, καταφτάνουν κυνηγημένοι στην Ελλάδα.

Η άφιξή τους στην Κέρκυρα γίνεται διαμέσου του Αλβανικού λιμένα της Αυλώνας όπου επιβιβάζονται 151.828 Σέρβοι Στρατιώτες και απλοί πολίτες. Μαζί με τον Βασιλιά Πέτρο, βρίσκεται και ο διάδοχος του Σερβικού θρόνου Αλέξανδρος, ο Πρωθυπουργός Πάσιτς καθώς και μέλη της Σερβικής Κυβέρνησης. Όλοι αυτοί στην αρχή της μεγάλης περιπέτειάς τους διαμένουν στο ξενοδοχείο της Κέρκυρας "Μπέλλα Βενέτσια".

Επί της ουσίας, αυτή η διαφυγή μοιάζει με έναν άλλο άθλο που χρονικά θα είναι λάβει χώρα μεταγενέστερα, τον άθλο της Δουκέρκης και θα γίνει γνωστός. Στην ουσία όμως πρόκειται για ακόμη μεγαλύτερο, αφού ο Πέτρος Α΄, οδηγεί τον τεράστιο αριθμό προσφύγων μέσα από τα βουνά της Αλβανίας για να φτάσει στην Αδριατική θάλασσα. 

Στην πορεία αυτή του θανάτου χάνουν τη ζωή τους 245.000 άτομα. Το πανέμορφο αυτό νησί που οι Σέρβοι ονομάζουν πλέον "Νησί της Σωτηρίας" γίνεται έδρα της εξόριστης Σερβικής Κυβέρνησης μέχρι τον Δεκέμβριο του 1918. Ο Πέτρος όμως κατανοεί ότι πρέπει να βρίσκεται κοντά στο ελληνικό κέντρο, για να διατηρεί τις επαφές του με τα μέλη της Ελληνικής πολιτικής σκηνής και για να μπορεί να είναι μέτοχος της πολιτικής σκηνής των Αθηνών.




Ο Βασιλιάς Πέτρος στην Καστέλλα:

Τότε ο Πέτρος Οριγώνης προσκαλεί τον Σέρβο Βασιλιά στην Έπαυλή του στην Καστέλλα. Άλλωστε η Έπαυλη του Οριγώνη δεν ήταν μέχρι τότε άγνωστη στον Βασιλιά της Σερβίας αφού στο παρελθόν που είχε επισκεφθεί πολλές φορές την Ελλάδα, παρέμενε φιλοξενούμενος στην παραλιακή οικία της Καστέλλας.



Ο Πέτρος φτάνει στον Πειραιά με το ψευδώνυμο Στρατηγός Τόπολα καθόσον τηρεί αυστηρότατον ινκόγνιτο



Ο Πειραιάς υποδέχεται τον Πέτρο Α΄ Σερβίας σε παλαιότερη επίσκεψή του στην Ελλάδα πριν από το 1915, όταν έρχονταν για ολιγοήμερη παραμονή και έμενε φιλοξενούμενος στην Έπαυλη του Οριγώνη



Η Έπαυλη Οριγώνη από την πλευρά της θάλασσας



Η φύλαξη του Πέτρου από Σέρβους:





Η διαμονή του Σέρβου Βασιλιά Πέτρου στην Καστέλλα εξασφαλίζεται από την άφιξη 25 ένοπλων Σέρβων οι οποίοι αναλαμβάνουν την προστασία του.  Επίσης η διαμονή του κρατείται εν μέρει μυστική στην Καστέλλα αφενός για λόγους διατήρησης υψηλού ηθικού των Σέρβων στρατιωτών που παραμένουν στην Κέρκυρα, αφετέρου για λόγους προστασίας του, το ίδιο συνέβαινε και σε οποιοδήποτε άλλη τοποθεσία στην Ελλάδα μετέβαινε.

Οι κάτοικοι της Καστέλλας έβλεπαν κάθε βράδυ τον Σέρβο Βασιλιά Πέτρο, να κάνει τον περίπατό του μαζί με τον γιο του Αλέξανδρο, μπροστά από την οικία του Οριγώνη. Σύχναζαν στο Ναυτικό Όμιλο και τους άρεσε να βλέπουν τους βαρκάρηδες του Τουρκολίμανου να καθαρίζουν τις βάρκες τους. Πολλές φορές κάθονταν στον κήπο του διπλανού σπιτιού του Μαυρομιχάλη διαβάζοντας εφημερίδες ή αγναντεύοντας τη θάλασσα. Ο Πέτρος είχε έναν βαρκάρη ο οποίος αφού πρώτα τον έκανε μια βόλτα, τον άφηνε για λίγο στο νησάκι του Κουμουνδούρου (τη Σταλίδα). Για περπάτημα κατέβαιναν στην παραλία του Τουρκολίμανου και κοιτούσαν την κατασκευή ή την επισκευή των βαρκών. Πάντοτε ζητούσαν πληροφορίες όπως πόσο χρόνο χρειάζεται για να κατασκευαστεί μια βάρκα και εάν κατασκευάζονται όλες οι βάρκες στην Ελλάδα ή εισάγονται και από το εξωτερικό. Ρωτούσαν για κάθε λεπτομέρεια, όπως τι βερνίκια μεταχειρίζονταν κι αν είναι εγχώρια ή ευρωπαϊκά.   


Η αοριστία ως προς την διαμονή του Βασ. Πέτρου ήταν καθοριστική για την ασφάλειά του

Ο Οριγώνης φιλοξενούσε τον Πέτρο στην οικία του αλλά τα δημοσιεύματα τον θέλουν  ως Πρόξενο της Σερβίας, μετά του Δημάρχου Πειραιώς να ανεβαίνουν στην Αθήνα για να  συγχαρούν τον Πρεσβευτή της Σερβίας 
Στις 9 Απριλίου του 1918 ο Διάδοχος του Σερβικού Θρόνου Αλέξανδρος τον οποίο το δημοσίευμα αναφέρει ως "υψηλό ξένο" που ταξιδεύει ιγκόγνιτο μεταβαίνει στην Καστέλλα για να συναντήσει τον Πέτρο. Κατά τις συνήθειές  του ο Πέτρος παραθέτει γεύμα στους προσκεκλημένους του στο ξενοδοχείο ΑΚΤΑΙΟΝ


"Διακήρυξη της Κέρκυρας" ή "Διακήρυξη της Καστέλλας";

Κατά μια άποψη, κατά τη διάρκεια της διαμονής του στην Έπαυλη Οριγώνη στην Καστέλλα, συντάσσει την περίφημη διακήρυξη της Σερβικής Ανεξαρτησίας. Προτρέπει Σέρβους, Σλοβένους και Κροάτες να ζήσουν μαζί σε ένα Εθνικό Κράτος με το όνομα Γιουγκοσλαβία, για αυτό και θεωρείται ο "νονός" αυτού του ονόματος, πολλά έτη πριν την πραγματοποίησή του.

Στις 20 Ιουλίου του 1917 ο πρόεδρος των Σέρβων του Λονδίνου Τρούμπιτς και ο Βασιλιάς πλέον Αλέξανδρος συνυπογράφουν αυτή την διακήρυξη η οποία μένει στην ιστορία ως "Διακήρυξη της Κέρκυρας".

Ο Πέτρος της Σερβίας κατά τη διαμονή του στην Έπαυλη του Οριγώνη, είχε μεταφέρει αρχειακό υλικό, που αφορούσε στην στρατιωτική κατάσταση των Σέρβων καθώς και όλη την αλληλογραφία του. Η Έπαυλη Οριγώνη και μετά το τέλος του Α'  Π.Π. και την αποχώρηση του Πέτρου, συνεχίζει να αποτελεί στόχο υπηρεσιών των Κεντρικών Δυνάμεων, καθώς τα οράματα του Πέτρου για ένα συνασπισμό κρατών υπό τη Γιουγκοσλαβία, αποτελούσαν απειλή για τα ευρύτερα σχέδια της Γερμανίας. 

Παρά τη διαρκή φύλαξη της Έπαυλης Οριγώνη οι απόπειρες κλοπής αποτελούσαν σύνηθες φαινόμενο. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση εκείνη, όταν τον Οκτώβριο του 1926 ο διαρρήκτης συνελήφθη επ'  αυτοφώρω, βρέθηκε να είναι ο Γερμανός Κάρολος Χέιντερ.


Ο Γερμανικής καταγωγής Κάρολος Χέιντερ ελεηλάτησε την "ιματιοθήκη του Πέτρου" στην Έπαυλη του Οριγώνη. Το δημοσίευμα μάλιστα αναφέρει ότι στην έπαυλη του εν Πειραιεί προξένου της Σερβίας κ. Π. Οριγώνη ως γνωστόν, διαρκούντος του πολέμου διέμενεν ο αείμνηστος Βασιλεύς της Σερβίας Πέτρος Καραγεώργεβιτς.



Η μαγευτική θέα της Έπαυλης του Οριγώνη προς την αρχαία νήσο Σταλίδα



Ποιος ήταν ο Πέτρος Α΄ της Σερβίας;


Βασιλιάς Πέτρος Α΄ της Σερβίας

Ο Πέτρος Α' της Σερβίας είχε καταταγεί το 1870 στην Λεγεώνα των Ξένων (Φάλαγγα την έλεγαν  τότε) και είχε πολεμήσει υπέρ των Γάλλων το 1871 στον Γαλλο-πρωσικό πόλεμο. Η τόλμη του ήταν τέτοια που ένας Έλληνας που επίσης υπηρετούσε τότε στην Λεγεώνα των Ξένων, ο Στρατηγός Βούρβαχης, ο οποίος τύγχανε τότε Διοικητής του τον παρασημοφόρησε προσωπικά. Ο Πέτρος είχε τραυματισθεί στην μάχη της Ορλεάνης και είχε διασωθεί κολυμπώντας στον ποταμό Λίγηρα. Στέφθηκε Βασιλιάς της Σερβίας στις 21 Σεπτεμβρίου του 1904 και σε όλη την βασιλεία του τύγχανε τεράστιας δημοτικότητας τόσο στην Σερβία όσο και στην Ελλάδα. Τελευταία δημόσια εμφάνισή του ήταν την 1η Δεκεμβρίου του 1918 όταν το όραμά του έγινε πραγματικότητα και ανακηρύχθηκε ο πρώτος βασιλιάς Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων, σύμφωνα με το όσα είχε οραματιστεί στην "Διακήρυξη της Κέρκυρας". Πέθανε στο Βελιγράδι το 1921.


Ο τάφος του Πέτρου Α΄ Σερβίας

Για τον λόγο αυτό και οι δύο δρόμοι που υπάρχουν μέχρι σήμερα μπροστά από το ακίνητο του Οριγώνη στην Καστέλλα, φέρουν τα ονόματα οδός Καραγιώργη Σερβίας (η προγενέστερη ονομασία της ήταν οδός Κουμουνδούρου), ενώ η κάθετη οδός σε αυτήν φέρει το όνομα οδός Πέτρου Σερβίας.  

Στην οικία του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, δίπλα ακριβώς από την έπαυλη του Οριγώνη, είχε αφήσει την τελευταία του πνοή ο ήρωας Γαλιβαλδινός Αλέξανδρος Ρώμας (Διαβάστε την ιστορία εδώ). 



Εικόνες των Επαύλεων Οριγώνη και Κυριακούλη Μαυρομιχάλη:

Από την παραλιακή ζώνη οι εικόνες που προσφέρουν οι εγκαταστάσεις των δύο Επαύλεων (Οριγώνη και Κυριακούλη Μαυρομιχάλη) είναι μοναδικές. Ικανές να φιλοξενήσουν (ως προς την ασφάλεια) Βασιλείς, Προέδρους ή άλλα σημαντικά πρόσωπα. 


Οι εγκαταστάσεις αυτές διασώζονται μέχρι σήμερα, προσφέροντας ένα μοναδικό θέαμα. Ο διαβάτης-επισκέπτης μεταφέρεται στον χρόνο, αφού τίποτα από την γύρω περιοχή δεν θυμίζει τον σημερινό Πειραιά. 


Ίσως για τον λόγο αυτό και στην συγκεκριμένη περιοχή να κυκλοφορούν τόσο θρύλοι γύρω από την ιστορία και τους ανθρώπους που κάποτε έζησαν.
















Στο Άγιο Χαράλαμπο Καστέλλας

Άγιος Χαράλαμπος Καστέλλας. Επρόκειτο να ανεγερθεί σε οικόπεδο στο Πασαλιμάνι (Έκταση μεταξύ οδών Λουκά Ράλλη, Σωτήρος Διός, Γρ. Λαμπράκη) κατά τη θέληση του Δωρητή Κωνσταντίνου Οικονόμου. Ο Δήμος όμως θέλοντας το οικόπεδο στο Πασαλιμάνι για άλλη χρήση (κατασκεύασε αρχικά το Θερινό Δημοτικό Θέατρο "Πειραϊκό Λυρικό") παραχώρησε έκταση στην Καστέλλα, εκεί που βρίσκεται σήμερα ο Ναός.  



Ο Άγιος Χαράλαμπος στα μπετά! (1965)


Όλες οι εκκλησίες της πόλης μας προετοιμάζονται για τη μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων κι η κάθε μια, κατά το ύψος των δυνάμεών της, θα ανταποκριθεί στις ανάγκες των πιστών της ενορίας της για υλική και προπάντων ηθική συμπαράσταση, προ πάντων τώρα με την κρίση, γιατί «τα Χριστούγεννα πρέπει να τα γιορτάζουμε πνευματικά, δηλαδή με προσευχή, με εκκλησιασμό, με νηστεία, με εξομολόγηση, με θεία κοινωνία, με έργα αγάπης κι όχι μόνο με γαλοπούλα, με μπαλόνια και τα υπόλοιπα..».

Αυτή ήταν η προτροπή του Αρχιμανδρίτη Μελέτιου Στάθη, ιερέα τότε του ναού του Αγίου Χαραλάμπους στην Καστέλλα, που μαζί με πολλές άλλες νουθεσίες με θρησκευτικό και κοινωνικό περιεχόμενο, τις είχαμε δει γραμμένες σε αφίσες, κολλημένες εκείνα τα χρόνια στους δρόμους του Πειραιά.

Τον είχα επισκεφτεί 15 χρόνια πριν, το Δεκέμβριο του 1997, για τον γνωρίσω, να μάθω για την ιστορία του ναού αφού είχα κάποιες συγκεκριμένες πληροφορίες που ήθελα να εξακριβώσω. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξαναπήγα από τότε, μένω εκ διαμέτρου αντίθετα, γεγονός που μου τονίζει πως ο Πειραιάς τελικά είναι - τουλάχιστον σε έκταση -  πολύ μεγάλος...    

Ο Ναός του Αγίου Χαραλάμπους (γιορτάζει κάθε 10 Φεβρουαρίου) βρίσκεται στην πλαγιά του λόφου της Καστέλλας προς την παραλία Βοτσαλάκια και το Ναυτικό Όμιλο, σε χαμηλότερο, κατηφορικό επίπεδο από την Παπαναστασίου (Βασιλέως Παύλου) στον αριθμό 20 και μεταξύ των οδών Καραγεώργη Σερβίας, Επιδαύρου και Πέτρου Σερβίας. Στον περιορισμένο χώρο που σχηματίζεται εκεί είναι χτισμένος ο ναός σε ρυθμό μονόκλιτης βασιλικής. 



Ο Άγιος Χαράλαμπος γιορτάζει κάθε χρόνο στις 10 Φεβρουαρίου



Στην αυλή μπροστά του βλέπουμε ένα ξύλινο υπόστεγο. Ανεβαίνοντας λίγα σκαλοπάτια φτάνουμε σε μια αποθήκη κι ένα γραφείο. Κοντά τους μια κατασκευή άδειας τεχνητής λίμνης με γέφυρα. Δίπλα στις σκάλες ένα δωμάτιο μας κατεβάζει στην Κρύπτη που θα αφιερωθεί στον Όσιο Μελέτιο.    

Στην αυλή υπάρχουν επίσης δυο θολωτά παρεκκλήσια, το ένα με τον Εσταυρωμένο (ο βασιλεύς της δόξης) και το άλλο με τον Άγιο Γεράσιμο της Κεφαλλονιάς. Πίσω από το ιερό ένα επιστόμιο πηγαδιού με ανάγλυφα και ζωγραφισμένα αγγελάκια καλύπτουν την τρύπα που ρίχνουν τα νερά των βαπτίσεων. Τα θαυμάσια ψηφιδωτά του ναού είναι δημιουργίες του Δ. Βαφειάδη ενώ η αγιογράφηση ανήκει στον Φίλιππο Μαρκόπουλο, αντιγραφέα έργων του Θεοφάνους του Κρητός.

Άξια μνείας είναι η μεγάλη ξύλινη εικόνα της Παναγίας, με την ένδειξη «Δαπάνη Νικολάου Σ. Λίτσα εκ Σπετσών, χειρ Δ. Π. Ανδριανός εκ Σαλαμίνος, 1902».

Ο Άγιος Χαράλαμπος άρχισε να οικοδομείται επί δημαρχίας Γεωργίου Κυριακάκου (10.9.1964 - 1.5.1967).

 Όλα ξεκίνησαν στα 1934, όταν στις 11 Δεκεμβρίου πέθανε ο Κωνσταντίνος Χρ. Οικονόμου

Δυο μέρες μετά δημοσιεύτηκε στο Πρωτοδικείο η διαθήκη του (αριθ. 37260) η οποία συντάχτηκε στο συμβολαιογραφείο Παπαδόπουλου, Τσαμαδού 14. Στη διαθήκη ονομάζει κληρονόμους της περιουσίας του τη γυναίκα του Ευτυχία το γένος Κωνσταντίνου Βαρβαλούκα και το Δήμο Πειραιά.

Επίσης της αφήνω και την επικαρπίαν του επί της οδού Ρέπουλη (Σωτήρος Διός), Ράλλη και Βενιζέλου (Γρηγόρη Λαμπράκη) κτήματός μου εφ’ όρου ζωής της. Εις δε τον Δήμον Πειραιώς αφήνω το επί της οδού Ρέπουλη Ράλλη και Βενιζέλου κτήμα μου κατά υψηλήν κυριότητα, μετά δε το θάνατον της συζύγου μου Ευτυχίας και κατ’ επικαρπίαν και πλήρη κυριότητα"...


Με τη ρητή όμως προϋπόθεση να ανεγερθεί μέσα σε τρία χρόνια από το θάνατό της εκκλησία με το όνομα Άγιος Χαράλαμπος από τα ενοίκια που θα εισπράττει ο Δήμος στο διάστημα αυτό (θα τα καταθέτει στην Εθνική Τράπεζα) αλλά και με δικά του έξοδα και δαπάνες. Αν όμως περάσει η τριετία και δεν φτιαχτεί η εκκλησία, ή δεν τελειώσει τις εργασίες ανοικοδόμησης σε δυο χρόνια μετά τη λήξη της, τότε το κτήμα θα περιέλθει στον Πανάγιο Τάφο, να το πουλήσει σε καλή τιμή και να πάρει τα ενοίκια από την Τράπεζα.

Ο Δήμος έγινε πλήρης κάτοχος του ακινήτου με το θάνατο της Ευτυχίας Οικονόμου στις 28.7.1962. Εκπληρώνοντας τον όρο της κληρονομιάς και μη επιθυμώντας να χτίσει το ναό στο οικόπεδο του Πασαλιμανιού για να το εκμεταλλευτεί διαφορετικά, κίνησε τις νομικές διαδικασίες και με την άδεια της Αρχιεπισκοπής τον ανήγειρε «σε κοινόχρηστο χώρο (πλατεία) στην Καστέλλα», στη σημερινή δηλαδή θέση του.

Στην έκταση που δώρησε ο Οικονόμου για την ανέγερση του Ναού Αγίου Χαραλάμπους, διαμορφώθηκε σήμερα πλατεία , στην οποία βρίσκεται από το 2002 ο ανδριάντας του Παλαιών Πατρών Γερμανού.  Η έκταση αυτή αφού αρχικά είχε φιλοξενήσει  το θερινό Δημοτικό Θέατρο "Πειραϊκό Λυρικό" (1962), στην συνέχεια διαμορφώθηκε πλατεία από τον Ανδριανόπουλο (1988)

Για αυτή την πράξη δεν παραπονέθηκε κανείς και δεν υποβλήθηκε καμιά ένσταση. Στη θέση του οικοπέδου της οδού Λουκά Ράλλη - Σωτήρος Διός - Λαμπράκη που παραχώρησε ο Οικονόμου στο Δήμο υπήρχε το εστιατόριο του Α. Λεούση, ένα οίκημα με υπόγεια για τα κρασιά και μάντρα. Στον κήπο του υπήρχαν δέντρα και τραπέζια. Ύστερα από πολλές χρήσεις γκρεμίστηκε και επί Σκυλίτση, το 1969, έγινε το γνωστό θερινό δημοτικό θέατρο «Πειραϊκό Λυρικό», που κατεδαφίστηκε για να διαμορφωθεί σε πλατεία από τον Ανδριανόπουλο στα 1988.

Η πλατεία με τα πεύκα μεταξύ του Αρχοντικού Ωριγώνη (σημερινά Δελφινάκια) και του ναού Αγίου Χαραλάμπους, αποτελούσε κάποτε ενιαίο σύνολο, τμήμα του κήπου του Αρχοντικού Ωριγώνη  

Αλλά και η πλατεία με τα πεύκα στην Καστέλλα αποτελούσε κάποτε ενιαίο σύνολο, τμήμα του κήπου του αρχοντικού του Ωριγώνη (Καραγεώργη Σερβίας 8, σήμερα ο παιδικός σταθμός τα Δελφινακια, 1976, του Π. Σαρμπάνη) που χωροθετήθηκε με τη διάνοιξη των γύρω δρόμων όταν δωρίθηκε στο Δήμο Πειραιά και σχημάτισε δυο κατηφορικά περιβολάκια, τα Πάνω και τα Κάτω Πευκάκια. Ένα τεράστιο πεύκο κόπηκε στην πάνω μεριά για να χτιστεί ο ναός. Στην αρχή λειτουργούσε την ημέρα της γιορτής του Αγίου. Επί Σκυλίτση έρχονταν τις Κυριακές ιερείς από άλλες εκκλησίες. Η υπάλληλος του Δήμου (καθαρίστρια) Αναστασία Ζησιμοπούλου (γεν. 1923), έπαιρνε τα κλειδιά από το Δημαρχείο κι άναβε τα κανδήλια πριν πάει στη δουλειά της. Ακόμα και σήμερα προσφέρει τις υπηρεσίες της στο Πνευματικό Κέντρο του ναού, διαθέτοντας και τμήμα της σύνταξής της για φιλανθρωπίες. Οι περίοικοι μάζεψαν υπογραφές και με ενέργειες της Μητροπόλεως Πειραιώς ιδρύθηκε το 1984 η Ενορία του Αγίου Χαραλάμπους (ΦΕΚ 142, τεύχος Α΄, 21.9.84).

"Αν όμως περάσει η τριετία και δεν φτιαχτεί η εκκλησία Άγιος Χαράλαμπος, τότε το κτήμα θα περιέλθει στον Πανάγιο Τάφο" όριζε η Διαθήκη του Δωρητή Οικονόμου

Ιερείς ανέλαβαν ο Ιάκωβος Φραγκιαδάκης (1978-1986) και ο Ηλίας Ζωγράφος (1986-1989). Από το 1989 ανέλαβε ο Μελέτιος Στάθης. Γεννήθηκε στον Πειραιά και μεγάλωσε στην Μάνδρα Αττικής. Χειροτονήθηκε διάκονος στα 1984 και στις 13.4.1986 έγινε Αρχιμανδρίτης. Πριν, 1986-89, υπηρετούσε στον Άγιο Παντελεήμονα Δραπετσώνας. Την ίδια χρονιά μεταβιβάστηκε η κυριότητα του ναού από το Δήμο σε Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου. Με τον ερχομό του νέου ιερέα τα πάντα άλλαξαν. Ολοκληρώθηκε η επέκτασή του με την κατασκευή πρόναου, τοποθετήθηκαν τα ψηφιδωτά, έγινε η αγιογράφηση, στρώθηκε καινούργιο πάτωμα, εξωραΐστηκε ο περίγυρος, ανακαινίστηκαν τα αποχωρητήρια. Με την παρέμβαση του Ανδριανόπουλου δόθηκε μέρος του διπλανού γεμάτου πεύκα κι ευκαλύπτους δημοτικού κήπου και φτιάχτηκε μια τσιμεντένια βάση. Πάνω της υψώθηκε το προκατασκευασμένο διακριτικό οίκημα του Πνευματικού Κέντρου, εγκαίνια 2.12.1990, παρά τις αντιδράσεις μερικών και τις συνεχείς επεμβάσεις της Αστυνομίας. Εκεί, ετοίμαζαν φαγητά κι έτρωγαν οι άποροι της ενορίας, τώρα τους δίνονται τρόφιμα κάθε εβδομάδα, λειτουργεί το κατηχητικό για εφήβους και μεγάλους, τελούνται τα μνημόσυνα κι άλλες εκδηλώσεις ενώ μετά τον εκκλησιασμό της Κυριακής μπορεί ο καθένας να πιει τον καφέ του. Τα ράφια είναι γεμάτα βιβλία κι εκδίδεται το φυλλάδιο «Η πίστη της Εκκλησίας».

Δεν περιφέρεται δίσκος, ούτε παίρνει χρήματα ο ιερέας στην τέλεση των μυστηρίων. Ο καθένας δένει ό,τι προαιρείται. Ο Μελέτιος ακολουθεί πιστά κι αυστηρά το θρησκευτικό τυπικό, προσπαθεί να ενημερώνει τη νεολαία που γεμίζει με την παρουσία της το ναό. Από τους πιστούς «θαυμαστές» του χαρακτηρίζεται σαν «καταπληκτικός ιερέας, δραστήριος, αθόρυβος που παρουσιάζει έργα χωρίς να πει τίποτα».

Έτσι αισθάνονται κατά τη διάρκεια της λειτουργίας συμπαθητικά, οικεία, να τους κατακλύζει μια μυσταγωγία. Μια ξεχωριστή λοιπόν μορφή δεσπόζει στον γραφικό ναΐσκο της Καστέλλας. Ο σκοπός του ιερέα σαν πνευματικού ποιμένα έχει πραγματοποιηθεί: φέρνει στη εκκλησία τις διψασμένες ψυχές των ανθρώπων, ιδιαίτερα τώρα, στη γιορτινή περίοδο των Χριστουγέννων.

 Άλλοι ιερείς που υπηρέτησαν στον Άγιο Χαράλαμπο ήταν οι π. Γεώργιος Αβραάμ, π. Κωνσταντίνος Σαμπούρ ενώ σήμερα είναι οι  π. Βασίλειος Μέντης και π. Δημήτριος Γκούμας.

Δημήτρης Κρασονικολάκης.
Δημοσιογράφος - Ιστοριοδίφης.
Αντιπρόεδρος Φιλολογικής Στέγης Πειραιώς.

Προεδρεύων Ινστιτούτου Πειραϊκών Μελετών


Πρώτη δημοσίευση: Εφημερίδα Πειραϊκή Πολιτεία, Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 1997, σ. 22. Μεταφορά εδώ σε αλλαγμένη, προσαρμοσμένη μορφή, 18 Δεκεμβρίου 2012.

Η φωτογραφία του Ανδριάντα του Παλαιών Πατρών Γερμανού προέρχεται από τον ιστοχώρο http://www.glyptothiki.gr 


Το χιλιοστό πλοίο της Εμπορικής μας Ναυτιλίας (1960)

Ο Βασιλιάς Παύλος επιθεωρεί τιμητικό άγημα του Λιμενικού Σώματος επί της Λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας (σημερινή Γρηγορίου Λαμπράκη). Πίσω του ο διάδοχος Κωνσταντίνος.



Του Στέφανου Μίλεση

 Ήταν μεσημέρι της 22ας Οκτωβρίου του 1960 όταν ξαφνικά στο λιμάνι του Πειραιά όλα τα πλοία άρχισαν να σφυρίζουν δυνατά και παρατεταμένα. Είχε γίνει η χιλιοστή εγγραφή στα ελληνικά νηολόγια. Πρακτικά δηλαδή σήμαινε ότι το χιλιοστό πλοίο ανέβασε στον ιστό του την Ελληνική Σημαία. Η ανακοίνωση τότε του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας ήταν διατυπωμένη με προσεκτική ακρίβεια:

 "Με την εγγραφή στα ελληνικά νηολόγια του χιλιοστού πλοίου, που συνέπεσε να ανήκει στον μεγάλο εφοπλιστικό οίκο του κ. Σταύρου Λιβανού και ονομάζεται "Ατλάντικ Κουήν", η γαλανόλευκη αποκτά εμπορικό στόλο με αξιόλογη δύναμη".

Το δεξαμενόπλοιο ΑΤΛΑΝΤΙΚ ΚΟΥΗΝ του Λιβανού ύψωνε την Ελληνική Σημαία και η Ελλάδα το 1960 γίνονταν η 6η Ναυτιλιακή Δύναμη Παγκοσμίως. Στα μέσα της δεκαετίας του ΄70 θα ανέβαινε στην Τρίτη Θέση

Με την ύψωση της ελληνικής σημαίας στο χιλιοστό πλοίο η εμπορική μας ναυτιλία ανέβηκε τότε στην έκτη (6η) θέση παγκοσμίως (Στα μέσα της δεκαετίας του '70 όταν τα ελληνικά πλοία θα έχουν φθάσει στον αριθμό των 4000 η ελληνική ναυτιλία θα έχει σκαρφαλώσει στην 3η θέση παγκοσμίως). 
Βέβαια το γεγονός ότι το χιλιοστό πλοίο (με την επωνυμία "Βασίλισσα του Ατλαντικού") ανήκε στον Σταύρο Λιβανό, δεν ήταν αποτέλεσμα σύμπτωσης. 


Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Σάββα Αθανασίου, η επιλογή του συγκεκριμένου εφοπλιστή έγινε κατόπιν μελέτης. 
Στο παρελθόν πριν ακόμα γίνει εφοπλιστής υπήρξε πλοίαρχος αλλά και πρώτος μηχανικός του εμπορικού ναυτικού. Η καταγωγή του ήταν τη Χίο, από το νησί που είχε τους περισσότερους εφοπλιστές και τα περισσότερα πλοία με ελληνική σημαία. 
Με βάση αυτά τα κριτήρια είχε επιλεγεί από την τότε Ελληνική Κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή ο Σταύρος Λιβανός, ώστε αυτός να έχει την τιμή να συμπληρώσει τον αριθμό των χιλίων πλοίων. 

Ο ίδιος εφοπλιστής είχε ήδη θέσει σε 26 δικά του πλοία την ελληνική σημαία χωρητικότητας 272.444 κόρων.


Ο Πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής εξέρχεται από
το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας στο Πασαλιμάνι.
Πίσω του ο Υπουργός Ε.Ν. Γ. Ανδριανόπουλος
  

Ο στόλος των 1000 πλοίων το 1960 απαρτίζονταν:

Από 747 φορτηγά πλοία, 114 δεξαμενόπλοια, 5 υπερωκεάνια, 59 επιβατικά, μεσογειακά, ακτοπλοϊκά και 75 διάφορα άλλα είδη πλοίων. 

Οι εορτές για την ύψωση ελληνικής σημαίας στο "ΑΤΛΑΝΤΙΚ ΚΟΥΗΝ" κράτησαν τρεις ημέρες. 
Στόχος όμως των εορταστικών εκδηλώσεων ήταν ο αριθμός των 12.500.000 τόνων που αντιστοιχούσαν σε πλοία που ήταν ελληνόκτητα αλλά δεν έφεραν ελληνική Σημαία.
Στόχος που όπως προαναφέραμε πραγματοποιήθηκε το 1974-75 όταν η ελληνική ναυτιλία ανέβηκε στην τρίτη θέση. 

Η ναυτιλία που είχε ξαναγεννηθεί:

Η θέση της ελληνικής ναυτιλίας τη δεκαετία του '60 ωστόσο δεν απεικόνιζε το μέγεθος της καταστροφής που είχε υποστεί κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν συνολικά 305 πλοία χωρητικότητας 1.178.579 τόννων είχαν καταποντιστεί, θυσία στη συμμαχική νίκη. 
΄
Όταν οι τηλέγραφοι των πλοίων σε όλο τον κόσμο, εκείνο το μεσημέρι της 22ας Οκτωβρίου ανακοίνωναν ότι και το χιλιοστό πλοίο ήταν πλέον Ελληνικό, το σήμα το λάμβαναν πάνω από 70.000 Έλληνες ναυτικοί που ήταν ναυτολογημένοι ανά τον κόσμο.

Ο Σταύρος Λίβανος τιμάται ως ο πλοιοκτήτης του χιλιοστού πλοίου


Στα οικονομικά επιτελεία έβλεπαν ότι το μέλλον άνοιγε σε δύο δρόμους. Στον τουρισμό και στην ναυτιλία. Οι αριθμοί ήταν ξεκάθαροι. Ενώ το 1947 το συνάλλαγμα που έμπαινε στην χώρα μας ήταν περίπου 11 εκατομ. δολάρια, έφθασε στα 60 εκατομ. δολάρια το 1958 και τα 100 εκατομ. δολάρια το 1960 χωρίς να υπολογιστεί στο ποσό αυτό και άλλα 44 εκατομ. δολάρια που έμπαιναν στην Ελλάδα από τις μισθοδοσίες των ναυτικών μας και τα εμβάσματα. 

Το 1954 η τότε Κυβέρνηση Παπάγου αποφάσισε τη μεταφορά του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας στον Πειραιά. Κατά τη διάρκεια του πολέμου το ΥΕΝ στεγαζόταν σε οίκημα στην Αθήνα επί της οδού Κολοκοτρώνη 11


Παραλειπόμενα της ύψωσης της Σημαίας:

  • Στις τριήμερες τελετές που είχαν γίνει τότε(22, 23, και 24 Οκτωβρίου), ο Διάδοχος είχε ανακηρυχθεί Επίτιμος Πρόεδρος της Ένωσης Πλοιάρχων. Πρόεδρος της Ένωσης Πλοιάρχων ήταν ο κ. Μελέτης. 
  • Ο τότε Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας κ. Ανδριανόπουλος είχε ανακοινώσει δημόσια ότι το 1950 από 9η θέση η Ελλάδα είχε ανέβει στην 6η. 
  • Ο τότε Βασιλιάς είχε παραδώσει στον Εφοπλιστή Σ. Λιβανό μεταξωτή ελληνική σημαία και ο Λιβανός είχε δηλώσει πως θα την κρατήσει ως οικογενειακό κειμήλιο. 
  • Ο  Ο Ακαδημαϊκός Σπύρος Μελάς είχε διενεργήσει ειδική ομιλία με θέμα "Η Ελλάς και η Θάλασσα".
  • Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία είχαν ανακοινώσει ότι την 22α Οκτωβρίου η φιλοτελική αλληλογραφία θα σφραγίζεται αποκλειστικά και μόνο για την μέρα αυτή με ειδική αναμνηστική σφραγίδα. 
  • Ο Λιβανός είχε καλέσει όλους τους εφοπλιστές να επαναπατρίσουν τα πλοία τους και να καταστεί η Ελλάδα 3η Ναυτιλιακή Δύναμη (έγινε την δεκαετία του  '70). Το αξιοσημείωτο στην ομιλία του ήταν ότι είχε ως κέντρο της τον Έλληνα Ναύτη και όχι τον εφοπλιστικό κόσμο τον οποίο καλούσε προς επαναπατρισμό.
  • Η Ακαδημία Αθηνών είχε απονείμει στην Ένωση Εφοπλιστών Αργυρούν Μετάλλιο.
  • Για να μπει στην καταμέτρηση ένα πλοίο θα έπρεπε να είναι άνω των 100 κόρων.

Η Μις τέλος του κόσμου...και η πλατεία Πηγάδας

Η δήλωση του Ιταλού μάντη Έμμαν αφού πρώτα έκανε μερικούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να βρουν το τέλος τους για να μην τους βρει το τέλος του κόσμου

Κάποιοι κυκλοφόρησαν εδώ και καιρό μια πληροφορία σύμφωνα με την οποία ο κόσμος μας πλησιάζει στο τέλος του,  διότι οι Μάγια λέει προέβλεψαν ότι φέτος στις 21 Δεκεμβρίου και περί ώρας 13.13'  θα καταστραφούμε. Κι αυτό διότι την ώρα εκείνη θα ευθυγραμμιστεί το χειμερινό ηλιοστάσιο με το σκοτεινό ρήγμα του γαλαξία μας. Δεν ξέρω αν υπάρχει κι άλλο σκοτεινό ρήγμα στον γαλαξία μας εκτός από την τρύπα της οικονομίας μας αλλά οι αγαπητοί Μάγιας δεν μπόρεσαν να προβλέψουν το δικό τους τέλος, πόσο μάλλον να πιστέψουμε ότι μπόρεσαν να προβλέψουν το τέλος των πάντων. Αυτή η ανύψωση των πολιτισμών της συγκεκριμένης περιοχής έχει κατά την γνώμη μου υπερεκτιμηθεί παραβλέποντας οι περισσότεροι το γεγονός ότι οι πολιτισμοί αυτοί ήταν κανιβαλικοί, αφού επιδίδονταν σε θυσίες και ανθρωποφαγία. Και αυτοί έφυγαν και δεν άφησαν πίσω τους ούτε Αζτέκικο θέατρο, ούτε Μαγιάτικη φιλοσοφία, ούτε Ίνκικές τραγωδίες, παρά τοιχογραφίες τύπου τσελεμεντέ "Δέκα τρόποι να ξεριζώνετε την καρδιά του αντιπάλου και να την τρώτε"  και άλλοι ευχάριστοι τρόποι να περνάτε το απόγευμα εσείς και φίλοι σας. 

Παρόμοια περιστατικά καταστροφολογίας πολλά. 
Ένα περιστατικό τέτοιο όμως που ίσως είναι το λιγότερο γνωστό, παραλίγο να στείλει στον κόσμο των Μάγιας κάποια 19χρονη στην Πλατεία Πηγάδας.

Βρισκόμαστε λοιπόν στο Καλοκαίρι του 1960 όταν κάποιος "προφήτης" Αδελφός Έμμαν, όπως τον αποκαλούσαν, είχε προφητέψει ότι στις 14 Ιουλίου του αναφερόμενου έτους η γη θα καταστραφεί στις 12.45΄ ώρα Γκρίνουϊτς (ή 14.45΄ ώρα Ελλάδας).

 Αυτός ο κύριος Έμμαν είχε γίνει ανάρπαστος σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως μεταξύ νοικοκυρών αστικών περιοχών, που λόγω ότι δεν είχαν να ασχοληθούν με τα πρωϊνάδικα, με τα Τούρκικα και με τον Σουλεϊμάν (όπως συμβαίνει σήμερα) ασχολούνταν με τέτοιες ιστορίες που ήταν ανάρπαστες στα περιοδικά της μιας δραχμής και στους Καζαμίες
άλλοι τηλεφωνούσαν στον Πάπα και άλλοι διοργάνωναν καλλιστεία "Μις Τέλος του Κόσμου"


Πολλοί στην Ελλάδα και μάλιστα γνωστοί καλλιτέχνες είχαν ενταχθεί σε τέτοιες αδελφότητες, Γκουρού, Ενώσεις, Προφητικά Τάγματα και άλλοι είχαν εγκαταλείψει προσωρινώς τα εγκόσμια ζώντας σε σπηλιές, άλλοι μονίμως αφού είχαν "εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο" για να μην τους προλάβει η μεγάλη καταστροφή.

Αυτός ο Έμμαν μάλιστα με 100 πιστούς του είχαν σκαρφαλώσει σε μια βουνοκορφή και περίμεναν την ώρα να πάει 12.45΄ για να δουν την καταστροφή του κόσμου από πρώτη θέση. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι η ώρα πέρασε και η καταστροφή δεν εγένετο με αποτέλεσμα όλοι να στραφούν στον Αδελφό Έμμαν και να τον ακούσουν να λέει κάτι περισπούδαστο. Αυτός όμως πήρε ένα ηλίθιο ύφος και είπε: "Έπεσα έξω στους υπολογισμούς μου! Το τέλος του κόσμου θα έρθει κάποια 14η Ιουλίου αλλά δεν ξέρω ποιου έτους".

Στο μεταξύ η προφητεία του Έμμαν πριν να αποδειχθεί "πατάτα", είχε προκαλέσει παγκόσμια υστερία. Στην Δανία, Σουηδία, Νορβηγία, Γαλλία, Ισπανία νέοι διοργάνωναν ολονύκτια  "αποχαιρετιστήρια πάρτι" και αρκετοί εξ αυτών "έφυγαν" από υπερβολική κατανάλωση ναρκωτικών ουσιών.

Ιλαροτραγωδία μιας νέας εις Πειραιά

Και φυσικά και Πειραιάς μας είχε και αυτός την δική του συμμετοχή στην ομαδική υστερία με την προφητεία του Ιταλού Μάντη. Αρκετοί Πειραιώτες είχαν κατακλύσει τα κυριότερα στέκια της περιοχής να διασκεδάσουν την παραμονή της "καταστροφής" με ούζα και μπακαλιαράκια, μιλώντας περί βουλιάγματος της πόλης και του λιμένος, ενώ άλλοι είχαν οργανώσει στην Φρεαττύδα διαγωνισμό ομορφιάς "Μις Τέλος του Κόσμου". 

Κι όμως βρέθηκε ένα κορίτσι  19 ετών η ......(σιγά μην λέγαμε όνομα, η περίπτωση είναι εν ζωή) που πραγματικά πίστεψε ότι η καταστροφή ήταν δεδομένη και η γη θα άνοιγε να καταπιεί την ίδια και το σπίτι της. Για αυτό πριν την καταπιεί η γη, πρόλαβε και κατάπιε δέκα πέντε ασπιρίνες!! (η απόπειρα με ασπιρίνη ήταν της μόδας τότε). Ευτυχώς το ταξίδι της προς την αιωνιότητα δεν ολοκληρώθηκε χάρη στην επέμβαση των ιατρών του Τζαννείου Νοσοκομείου.

Η κοπέλα αυτή αργότερα δήλωνε ότι είχε επηρεαστεί από τον συνεχή βομβαρδισμό ειδήσεων για την προφητεία του Έμμαν. Καθώς έτρωγε μάλιστα με τον πατέρα της και τη νύφη της, στο σπίτι της στην οδό Γεωργίου Θεοτόκη, το μάτι της έπεσε στην εφημερίδα του πατέρα της η οποία είχε ως τίτλο "ΑΥΡΙΟ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ ΑΠΟ ΑΤΟΜΟΒΟΜΒΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΡΑΓΕΙ ΣΤΟΝ ΒΟΡΕΙΟ ΠΟΛΟ". Μόλις το διάβασε αυτό έπαθε σοκ γιατί θεωρούσε την εφημερίδα του πατέρα της έγκυρη αφού ήταν πανελλήνιας κυκλοφορίας και ποτέ δεν ασχολείτο με ειδήσεις κουτσομπολιά. 

Έτσι όταν το ίδιο βράδυ οι δικοί της βγήκαν για περίπατο στην Φρεαττύδα για να διασκεδάσουν με τα  καμώματα της υστερίας, η .....έτρεξε σε ένα περίπτερο και προμηθεύτηκε ασπιρίνες. 
Για το προφίλ της κοπέλας αυτής το μόνο που ξέρουμε ήταν ότι είχε τελειώσει την πέμπτη τάξη του Γυμνασίου (το παράτησε) και είχε εκπαιδευθεί στην ραπτική. 

Όταν τελείωσε όλη αυτή η ιστορία ο Έμμαν δεν ξαναεμφανίστηκε και δυστυχώς άλλοι Γκουρού και Μέγα Διδάσκαλοι πήραν την θέση του και οι οπαδοί του Έμμαν έμαθαν να μην πιστεύουν στον τύπο ακόμα κι είναι πανελλήνιας εμβέλειας.  
  
  

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"