"Κρίσιμη Καμπή" του Γ. Σιαφλά

"Κρίσιμη Καμπή" ο τίτλος της νέας ποιητικής συλλογής του Γιώργου Σιαφλά

Του Στέφανου Μίλεση

Η προλόγιση  στο βιβλίο του Σιαφλά:

Όταν κάποια στιγμή ο Γιώργος Σιαφλάς μου ζήτησε να διαβάσω τη νέα του ποιητική συλλογή, η αλήθεια είναι ότι κατελήφθη από φόβο. Ποιητής δεν είμαι, ούτε κριτικός ποίησης υπήρξα. Όμως ο φόβος αυτός σταδιακά υποχώρησε, όταν  η νοητική επεξεργασία έλαβε χώρα και η εμπειρία της ζωής γέμισε το κενό του αγνώστου. Άλλωστε τα πρώτα μας ακούσματα ήταν ποιήματα (νανουρίσματα τα έλεγαν), ποίημα ήταν και το μεγαλύτερο ταξίδι του ανθρώπου (η Οδύσσεια), ποίημα έγιναν οι άθλοι και ο ηρωισμός (Ιλιάδα), από ποιήματα γεννήθηκε το θέατρο (Τραγωδία), ποίημα είναι και η προσευχή μας. Ποιήματα είναι τα τραγούδια μας και με ποιήματα μας ξεπροβοδίζουν όταν τελικώς μια δύναμη μας διώχνει (σπανίως φεύγουμε με την θέλησή μας) από αυτό το σύντομο διάστημα που ονομάζεται ζωή (μοιρολόι). Τυχαίο μήπως ήταν ότι οι πέντε από τις εννέα Μούσες των Αρχαίων Ελλήνων ήταν της ποίησης; Τυχαίο μήπως ότι στο «Πιστεύω εις ένα Θεό» ο λέξη «Θεός» προσδιορίζεται αμέσως μετά, με την λέξη «Ποιητής»;



 Έτσι αναθάρρησα να συνεχίσω, αφού ποίηση είναι τα πάντα γύρω μας. Ποιώ σημαίνει δημιουργώ και ποίημα κάθε δημιούργημα. Μήπως άραγε χρειάζεται να είναι κάποιος ζωγράφος για να θαυμάσει έναν περίτεχνο πίνακα; Μήπως γλύπτης, για να τρέξουν τα χέρια του πάνω στην όμορφα σμιλευμένη επιφάνεια και να διατρέξουν τις καμπύλες της; Μήπως πρέπει κάποιος, να είναι μουσικός για να αφεθεί στο λίκνισμα ενός σκοπού; Όλες αυτές οι τέχνες άραγε δεν είναι διαφορετικές εκφράσεις ενός συναισθήματος; Ο Σεφέρης είπε ότι η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα, ενώ ο Σιμωνίδης ο Κείος είπε κάποτε, ότι η ζωγραφική είναι σιωπηλή ποίηση και η ποίηση είναι ζωγραφική που μιλάει. Βασικό κριτήριο όλων των τεχνών, το αίτιο γέννησης και ύπαρξής τους, είναι το συναίσθημα. Κι ο Γ. Σιαφλάς έντονα συναισθηματικός, ζωγραφίζει τα συναισθήματά του πάνω στο χαρτί. Άλλοτε με λέξεις που γεννούν χρώματα, αρώματα, γεύσεις, εικόνες, αλλά τις περισσότερες φορές με λέξεις που καίνε. Κι αυτά τα ποιήματά του, σε αυτή την συλλογή, ξεκινούν με φωτιά.

«Η ζωή σου συνεχώς ολισθαίνει
τα στενά σοκάκια περιδιαβαίνει
το κορμί σου βαριά ανασαίνει
και ο παλμός της καρδιάς σου κονταίνει»

Αν η ποίηση είναι πράξη βαθιά λυτρωτική, τότε ο ποιητής ξεκινά με είκοσι επτά ποίηματα –εξομολογήσεις, είτε επιζητώντας την λύτρωση από ένα δαιμόνιο που τον κατατρέχει,

«Μαύρο ένα σύννεφο βρίσκεται απέναντί σου
Βαραίνει τη σκέψη σου, τη συλλογή σου
Πρέπει να πράξεις τούτο ή το άλλο
Είτε μικρό σου φαίνεται είτε μεγάλο»

είτε από ένα δαιμόνιο αυτοβιογραφικό, που γεννήθηκε σε ένα μονοπάτι ατέλειωτων στροφών και εμποδίων, στην πορεία της ζωής του.

«Λάθη στη ζωή σου πολλά
Χρόνια χαμένα, ατέλειωτα,
Την ψυχή σου στο διάβολο πούλησες,
μυστικά μένουν αφανέρωτα»

Στην δεύτερη ποιητική ενότητα (που αποτελείται από είκοσι τρία ποιήματα), η φωτιά παραχωρεί την θέση της στην αγάπη. Αγάπη που ωθεί τον Σιαφλά να απευθύνει λόγια σκληρά σε κάποια αόρατη δύναμη, ρυθμιστή της ζωής του, για τον πόνο που ακόμα νιώθει από την απώλεια δύο αγαπημένων του προσώπων. Της συντρόφου του και του αδελφού του.

«Όλα γίναν από μένα με φροντίδα για σένα
εσύ λείπεις και έτσι γίναν χωρίς εσένα
ο κόσμος θα είναι εκεί, γιατί ήσουν αγαπητή
και ό,τι έδωσες σε όλους δεν μπορεί να ξεχαστεί»

Η αγάπη της ζωής του, σαν χαρταετός ξέφυγε από τα χέρια του, ψηλά στον ουρανό και ο Σιαφλάς τα υψώνει… και βλέποντας ότι ο χαρταετός πάει ψηλά πέρα από τις δυνάμεις του παρασυρμένος από τα ρεύματα του αγέρα φωνάζει

«Τρέχουν τα σύννεφα στον ουρανό
Βουλιάζουν μέσα στον ωκεανό
Μαζί τους παίρνουν και ένα χαρτί
Με τυλιγμένη μια ψυχή»

Κάτι που αξίζει να αναφερθεί είναι ότι στην ενότητα της αγάπης συναντούμε ποίηματα με αναφορά στον Πειραιά και στην μαγεία του Κορινθιακού, επιβεβαιώνοντας αυτό που κάποτε διατύπωσε ο «Πειραιώτης» Νικηφόρος Βρεττάκος ότι η ποίηση είναι ένας μεγεθυντικός φακός της πραγματικότητας. Η μεγέθυνση των αληθινών διαστάσεων του ανθρώπου και του κόσμου που μας περιβάλλει.

Τέλος ο Σιαφλάς κλείνει αυτή την ποιητική συλλογή αποτολμώντας μια ανθολογία δώδεκα σατυρικών ποιημάτων. Και λέω αποτολμώντας γιατί κάτω από την βαριά σκιά, του επίσης Πειραιώτη Σουρή, που θεωρείται ο μεγαλύτερος εκπρόσωπός της σατυρικής ποίησης, λίγα ονόματα εμφανίστηκαν έκτοτε. Η Σατυρική ποίηση, βαθιά πολιτικοποιημένη, θέλει θάρρος και ο Σιαφλάς τολμά, σχεδόν επαναστατικά, να καταγγείλει την πολιτική διαφθορά, την ανηθικότητα, την δουλικότητα του πολιτικού κόσμου έναντι των ξένων.

«Να πω για τους πολιτικούς
ήθελα λίγα λόγια
που όλοι αποδείχτηκαν
ανίκανοι, λαμόγια.»

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να θυμήσουμε ότι η σατυρική ποίηση διώχθηκε όσο κανένα άλλο είδος τέχνης στην Ελλάδα, όταν τολμούσε να αγγίξει τα κακώς κείμενα. Κλασσικό παράδειγμα αυτό του Ανδρέα Λασκαράτου που πολλές φορές καταφέρθηκε εναντίον των πολιτικών και της ανικανότητάς τους και που πολέμησε τις θρησκευτικές προλήψεις και δοξασίες και τελικώς αφορίσθηκε, όπως και την περίπτωση του Κλεάνθη Τριαντάφυλλου «Ραμπαγάς» που η σατυρική του ικανότητα τον οδήγησε σε φυλάκιση, σε δολοφονική του απόπειρα και τέλος στην αυτοκτονία του.

«Να σταματήσουν να κυκλοφορούν
ρουφιάνοι της πολιτικής,
 κομματικά ανδρείκελα
και κομματόσκυλα ολκής»
………………………………
«Να απομυζούνε τον λαό
για τα συμφέροντά τους
όλοι αυτοί, ξένοι, δικοί
ξεπέρασαν, όλα τα όριά τους»


Η εκδήλωση στον Πειραϊκό Σύνδεσμο:



Την Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014 και ώρα 20.00΄, πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία η παρουσίαση της δεύτερης ποιητικής προσπάθειας του Γιώργου Σιαφλά, με τίτλο «Κρίσιμη Καμπή». Η εκδήλωση αυτή πραγματοποιήθηκε από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης σε συνεργασία με τον Πειραϊκό Σύνδεσμο και την Φιλολογική Στέγη Πειραιώς. Στην κατάμεστη αίθουσα Βαρώνου Κίμωνος Ράλλη, του Πειραϊκού Συνδέσμου, ο Γιώργος Σιαφλάς παράλληλα με την παρουσίαση του βιβλίου του, ανήγγειλε και την σύσταση του Ιδρύματος Ελισάβετ Σιαφλά - Μπαλόγλου που θα εδρεύει στο κέντρο του Πειραιά, και που θα έχει ως σκοπό την ενίσχυση της πνευματικής και πολιτιστικής προσπάθειας, της νεολαίας κυρίως, τόσο του Πειραιά όσο και του Πλάτανου Αιγιαλείας, περιοχή καταγωγής του συγγραφέα. 

Η εκδήλωση συντονίζονταν από την ποιήτρια Σοφία Σπύρου, ενώ χαιρετισμό απεύθυνε και ο Πρόεδρος της Φιλολογικής Στέγης Πειραιά κ. Νικ. Παπαγιαννάκης. Για τον άνθρωπο Γιώργο Σιαφλά μίλησε ο επιχειρηματίας Αλέξανδρος Γιαννακάκης, ενώ για το βιβλίο μίλησαν, η αρθρογράφος Όλγα Κυρίτση, ο Δημοσιογράφος Στέλιος Τραϊφόρος και ο Ερευνητής - αρθρογράφος Πειραϊκής ιστορίας Στέφανος Μίλεσης. Παράλληλα παρουσιάστηκαν και υπέροχες μελοποιήσεις ποιημάτων του Σιαφλά, από την Μαρία Βλαχοδημήτρη και Κωνσταντίνο Σταματάκο, συνεπικουρούμενοι στις απαγγελίες από τον Μάνο Χατζηγεωργίου. Στις μουσικές συνθέσεις βρίσκονταν η Κική Σβίγκου, ενώ η εκδήλωση έκλεισε με ευχαριστίες του ποιητή Γιώργου Σιαφλά, ο οποίος δεν ξεχνά ποτέ τους ανθρώπους που στην πορεία της ζωής του στάθηκαν και στέκονται δίπλα του.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους η Πρόεδρος του Πειραϊκού Συνδέσμου Μαίρη Σορώτου – Τσανάκη, ο επίτιμος Πρόεδρος της Φιλολογικής Στέγης Γιάννης Χατζημανωλάκης, οι Βουλευτές Αναστάσιος Νεράτζης, Θεόδωρος Δρίτσας και Παναγιώτης Μελάς, ο Δημοτικός Σύμβουλος Πειραιά Γιάννης Παππάς, ο Πρόεδρος Φυσιολατρικού και Πολιτιστικού Συνδέσμου «Ζήνων» Βασίλης Βουλγαρίδης, ο Γενικός Γραμματέας της Φιλολογικής Στέγης Παύλος Μπαλόγλου, ο Πρόεδρος του Ινστιτούτου Πειραϊκών Μελετών της Φ.Σ.Π. Δημήτρης Κρασονικολάκης, ενώ το Ίδρυμα Μανώλης Χριστουλάκης εκπροσωπούσε η Ελευθερία Χατζηδουλή. Διακριτικά αλλά όχι απαρατήρητα τίμησαν με την παρουσία τους την εκδήλωση και η Διευθύντρια του Ωδείου Τερψιθέας Γεωργία Χατζημανωλάκη – Τσαγκάρη, η Γραμματέας του Συλλόγου Φίλων Μουσικής Πειραιά Λίλα Παπαηλιού, η Αικατερίνη Ταγκοπούλου, η Μάγδα Ρούσση, ο στοχαστής Αναστάσιος Μπούχλας, σύσσωμο το Διοικητικό Συμβούλιο του νέου ιδρύματος και πολλοί άλλοι φίλοι του Ποιητή.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"