Γρηγόρης Λαμπράκης και Πειραιάς


Του Στέφανου Μίλεση

Στον χώρο της έρευνας και της καταγραφής της ιστορίας της ιατρικής, είναι γνωστό πως κυριαρχεί η παρουσία δύο συγγραφέων, που ακατάπαυστα εκπονούν μελέτες και άρθρα, παρουσιάζουν ανακοινώσεις σε ελληνικά και διεθνή ιατρικά συνέδρια και έχουν συγγράψει αρκετές εργασίες με αντικείμενο πάντα την ιατρική και την ιστορία της. Οι δύο αυτοί συγγραφείς είναι ο Μαιευτήρας Γυναικολόγος Λάζαρος Ε. Βλαδίμηρος και ο Κυτταρολόγος Αριστείδης Διαμαντής, Διδάκτορες και οι δύο της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ένας από τους καρπούς της συνεργασίας τους είναι και η έκδοση το 2009 ενός βιβλίου που φέρει τίτλο "Γρηγόρης Λαμπράκης (1912-1963). Πρωτοπόρος της Γυναικολογικής Ενδοκρινολογίας στην Ελλάδα" (Εκδόσεις Καύκας).   

Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζεται για πρώτη φορά το έργο του Λαμπράκη στην Ενδοκρινολογία και ιδιαίτερα στην Γυναικολογική Ενδοκρινολογία. Εντύπωση παρουσιάζει το γεγονός πως ο Λαμπράκης έγινε γνωστός ως αθλητής, ως πολιτικός, ως προσωπικότητα, με φαινομενικά ανεξήγητη την παραμέληση του ιατρού Λαμπράκη και του σπουδαίου επιστημονικού του έργου. Ωστόσο μέσα από τις σελίδες του βιβλίου αμέσως γίνεται αντιληπτή η ιδιαίτερη σχέση που είχε ο Λαμπράκης με τον Πειραιά, σχέση που απλώθηκε σε όλους τους τομείς των δραστηριότητών του, όπως η ιατρική, οι σπουδές, ο αθλητισμός, η προσωπική και οικογενειακή του ζωή.

Γρηγόρης Λαμπράκης
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης γεννήθηκε στο χωριό Κερασίτσα Αρκαδίας, στις 3 Απριλίου του 1912. Ωστόσο γρήγορα συνδέθηκε ποικιλοτρόπως με την πόλη του Πειραιά καθώς αμέσως μετά το τέλος των εγκύκλιων σπουδών του φοίτησε στην Εμπορική και Λογιστική Σχολή Παναγιωτόπουλου στον Πειραιά.



Τελειώνοντας τις σπουδές του έδωσε εξετάσεις το 1933 για την εισαγωγή του στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου και πραγματικά πέτυχε. Ωστόσο η σχέση του με τον Πειραιά δεν διακόπηκε καθώς υπήρξε αθλητής του Πειραϊκού Συνδέσμου. Επιδόθηκε με πάθος στον κλασικό αθλητισμό στους δρόμους των 100 και 200 μέτρων, στο άλμα εις μήκος και στο τριπλούν. Πέτυχε να είναι πρωταθλητής Ελλάδας ενώ υπήρξε πρωταθλητής των Βαλκανίων δέκα φορές! 

Με τα χρώματα του Πειραϊκού Συνδέσμου πέτυχε επίσης και το πανελλήνιο ρεκόρ στο άλμα εις μήκος που κατείχε επί 24 χρόνια!

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης ως αθλητής του Πειραϊκού Συνδέσμου

Συμμετείχε το 1936 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου όπου βρέθηκε να εισέρχεται στο στάδιο κατά τη διάρκεια έναρξης των αγώνων πίσω από τον μαραθωνοδόμο του 1896 Σπύρο Λούη. 

Το 1940 σταματά τον αθλητισμό λίγους μήνες πριν την εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο. Αν και κατά τη διάρκεια της κατοχής ο Λαμπράκης λαμβάνει μέρος στην αντίσταση κατά των γερμανών, δεν ξεχνά τον αθλητισμό καθώς το 1943 ιδρύει την Ένωση Ελλήνων Αθλητών, περιθάλπτει αθλητές και διοργανώνει αγώνες που σκοπό τα έσοδά τους να συντηρούν τα λεγόμενα "λαϊκά συσσίτια". 

Ο Λαμπράκης συνεχίζει τη σχέση του με τον Πειραιά και μεταπολεμικά καθώς καθώς τον Αύγουστο του 1945 διορίζεται επιμελητής στο Τζάνειο Νοσοκομείο.

Ζάννειο Νοσοκομείο Πειραιώς

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 ο Λαμπράκης επίσημα πλέον στρατεύεται πολιτικά. Το 1961 εκλέγεται βουλευτής Πειραιώς με την αριστερά. Ιδρύει την Επιτροπή για τη Διεθνή ύφεση και ειρήνη και λαμβάνει μέρος σε ειρηνιστικές εκδηλώσεις με κορυφαία την προσπάθεια πραγματοποιήσης πορείας το 1963 από το Μαραθώνα έως την Αθήνα. Αν και η πορεία είναι απαγορευμένη ο Λαμπράκης κατορθώνει να φτάσει ως την Παλλήνη. 

Στις 22 Μαΐου 1963 θα δεχθεί θανατηφόρο κτύπημα από το οποίο θα υποκύψει τέσσερις μέρες αργότερα. Το βιβλίο "Ζ" του συγγραφέα Βασίλη Βασιλικού θα έχει ως αντικείμενο το πολιτικό έργο του Λαμπράκη, ενώ γνωστή σε όλους είναι και η μεταφορά του βιβλίου στον κινηματογράφο το 1969 σε σκηνοθεσία του Κώστα Γαβρά. Στη ταινία τον ρόλο του Βουλευτή Πειραιώς Λαμπράκη θα ενσαρκώνει ο Υβ Μοντάν.


Ο Λαμπράκης ως σπουδαστής της Εμπορικής Σχολής του Παναγιωτόπουλου, ως αθλητής του Πειραϊκού Συνδέσμου, ως επιμελητής του Τζανείου νοσοκομείου αλλά και ως Βουλευτής Πειραιώς διατηρούσε πάντοτε στενή σχέση με τον Πειραιά. Δικαιώς η πόλη τον τίμησε, μετονομάζοντας την Λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας (προγενέστερες ονομασίες ήταν Λεωφ. Βενιζέλου και παλαιότερα Μουνυχίας) σε Λεωφόρο Γρηγορίου Λαμπράκη.  


Κλείνοντας το μικρό αυτό αφιέρωμα για τη σχέση του Λαμπράκη με τον Πειραιά να προσθέσουμε πως και ο αδελφός του Θεόδωρος Λαμπράκης ήταν επίσης ιατρός (Χειρούργος) και προσέφερε τις υπηρεσίες του στο Τζάνειο Νοσοκομείο Πειραιά μέχρι που το 1934 απολύθηκε λόγω των πολιτικών του ιδεών. Ακολούθως ίδρυσε την κλινική "Λευκός Σταυρός" που λειτουργούσε μαζί με τη σύζυγό του επίσης ιατρό (Αναισθησιολόγο) Τούλα Μπούτου. 

Η κλινική "Λευκός Σταυρός" που λειτουργούσε στον Πειραιά, ο Θεόδωρος Λαμπράκης
αδελφός του Γρηγόρη Λαμπράκη


Ο "Λευκός Σταυρός" αποτέλεσε μια σημαντική μονάδα παροχής ιατρικής φροντίδας στον Πειραιά που λειτουργούσε για πολλά χρόνια στο Πασαλιμάνι επί της οδού Ακτής Τρύφωνος Μουτσοπούλου 79, μέχρι το 1969 έτος που μεταφέρθηκε στην οδό Φιλελλήνων 34. 

    


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"